نان باگت ( Baguette ) یک نوع نان باریک است که اصالتاً فرانسوی بوده و معمولاً با استفاده از خمیر پایه نازک پخته می‌شود.
این نان با درازای آن و پوسته ترد آن نیز قابل تشخیص است. این نان در برخی مناطق به نام نان فرانسوی هم شناخته می‌شود.
انواع نان باگت
نان باگت کلاسیک یا باگت ساده
نان باگت سنتی فرانسوی
نان باگت فیسله یا نان چوب
نان باگت جو
نان باگت آردپاشی شده
نان باگت شکلاتی
کالری نان باگت
هر ۱۰۰ گرم نان باگت 268 کیلو کالری دارد.
تاریخچه نان باگت
برخی از مورخان معتقدند که نانوایان فرانسوی ایده نان بلند را در قرن نوزدهم از شهر وین اتریش گرفتند. برخی دیگر در عوض ادعا می‌کنند که باگت در دوران انقلاب فرانسه به وجود آمده است. در ۱۵ نوامبر ۱۷۹۳، فرمانی از کنوانسیون صادر شد که بر مبنای آن همه مردم فرانسه باید یک نوع نان بخورند و این باعث شد که باگت متولد شود.
نان باگت در واقع نوعی نان مخصوص ساندویچ است که اصولاً در میان برخی از ایرانی‌ها به نان ساندویچ هم مشهور است. در واقع تاریخچه نان باگت بیشتر حدس و گمان است.
همان‌طور که همگی می‌دانیم نان باگت اصالت فرانسوی دارد و در زمان پادشاه فرانسه، لویی چهاردهم به صورت قرص‌های بلند و مستطیل شکل پخت می‌شد.
به طور کلی باید گفت نان بخش مهمی از فرهنگ فرانسه است، فرانسوی‌ها نان را بسیار جدی می‌گیرند و پاریسی‌ها هم از این قاعده مستثنی نیستند. به طوری که برخی از مردم برای یافتن یک باگت پاریسی عالی حاضر هستند راهی طولانی را طی کنند.
نان باگت که یک نوع نان بلند و نازک با منشأ فرانسوی است، معمولاً از خمیر بدون چربی ساده تهیه می‌شود. این نان معروف با طول دراز و پوسته ترد و طلایی آن قابل تشخیص است.
نان باگت در نوامبر ۲۰۱۸ در فهرست میراث فرهنگی ناملموس فرانسه قرار گرفته، به همین دلیل در سراسر جهان به عنوان نماد هویت فرانسوی شناخته می‌شود. سادگی فوق‌العاده دستور پخت باگت، امکان داشتن طیف گسترده‌ای از طعم‌ها را با این نان فراهم می‌کند.
قبل از اینکه نان باگت درست شود، اکثر نان‌ها گرد بودند. این نان‌ها برای مدت طولانی هم نگهداری می‌شدند و اغلب با آرد گندمی درست می‌شدند که سبوس داشتند، بنابراین رنگ تیره تری نسبت به نان‌های کنونی داشتند.
منشأ نان باگت در پاریس نامشخص است و نظریه‌های مختلفی در موردش وجود دارد.
اما در تاریخچه نان باگت آورده شده، نان‌های بلند و چوب مانند در فرانسه در طول قرن ۱۸ محبوبیت بیشتری پیدا کردند، نانوایان فرانسوی شروع به استفاده از “ کردند، یک آرد بسیار تصفیه شده مجارستانی.
پخت در تنور بخار وینی در سال ۱۸۳۹ توسط آگوست زانگ و مخمر فشرده آدولف مارکهوف اتریشی در سال ۱۸۶۷ در نمایشگاه جهانی به پاریس معرفی شد.
در نهایت، به نظر میرسد که کلمه “ باگت ” نوع خاصی از نان را در مقررات بخش سن در اوت ۱۹۲۰ تعریف کند: “ نان باگت ، حداقل ۸۰ گرم وزن و حداکثر ۴۰ سانتی‌متر طول را دارد و هر قطعه را نمیتوان به قیمتی بالاتر از ۰.۳۵ فرانک فروخت. “
البته که هیچ یک از این رویدادها “اختراع باگت” را تشکیل نمیدهند، اما آنها با هم “ باگت ” مدرن را تعریف می‌کنند.
به طور خلاصه، «نانی که به نام باگت معروف شد، ابتدا در قرن هجدهم به ابتدایی‌ترین شکل ظاهر شد، سپس قبل از اینکه (رسماً) در سال ۱۹۲۰ به آن نام داده شود، چندین اصلاح و تغییرات را تجربه کرد.
کلمه باگت به معنای “گرز”، “باتوم” یا “چوب” است، مانند باگت ماژیک (عصای جادویی)، baguettes chinoises (چاپستیک) یا baguette de direction (باتوم هادی). اولین بار در سال ۱۹۲۰ به عنوان نوعی نان ثبت شد.
در خارج از فرانسه، باگت اغلب به عنوان نمادی از فرهنگ فرانسوی در نظر گرفته می‌شود، اما ارتباط فرانسه با نان‌های بلند مدت‌ها قبل از آن است.
از زمان پادشاه لوئی چهاردهم، نان‌های بلند و پهن، نان‌های بلند و نازک ساخته و در قرن نوزدهم، برخی از انواع نان‌های باگت امروزی بسیار طولانی تر بودند:«… قرص‌های نان شش فوتی [۱.۸] متر بلندی که شبیه تاغ است.
از زمان پادشاهی لوئی چهاردهم، نان‌های پهن و بلند، از اواسط قرن هجدهم، نان‌های بلند و نازک ساخته می‌شدند، و در قرن نوزدهم، برخی از انواع نان باگت امروزی بسیار طولانی تر بودند:«… قرص‌های نان شش فوتی، طولی که شبیه خرقه است.
خدمتکارهای خانه با خرید صبحانه‌های مختلف فرانسوی با عجله به سمت خانه می‌رفتند و چوب‌های بلند نان، به طول یک یا دو یاردی که زیر بغل خود حمل میکردند، تأثیر عجیبی بر من گذاشت.
اولین تنور بخار در اوایل قرن نوزدهم توسط آگوست زانگ به پاریس آورده شد، او همچنین نان وین و کروسان را معرفی کرد و بنابراین برخی منابع فرانسوی او را منشأ باگت می‌دانند.
در ادامه تاریخچه نان باگت یعنی در آوریل ۱۹۴۴، مسابقه‌ای به نام Le Grand Prix de la Baguette در فرانسه آغاز شد تا مشخص شود چه کسی بهترین باگت‌ها را می‌سازد.
نزدیک به ۲۰۰ نانوا هر سال در مقابل یک هیئت ۱۴ داوری با پیروی از دستورالعمل‌های دقیق رقابت می‌کنند. آنها بر اساس پخت، ظاهر، بو، طعم و خرده نان قضاوت می‌شوند.
برنده ۴۰۰۰ یورو دریافت می‌کند و نان روزانه خود را برای آن سال به رئیس جمهور فرانسه میدهد، تا اینکه برنده جدیدی انتخاب شود.
پس از جنگ‌های جهانی، نانوایان فرانسوی شروع به پختن باگت سفیدتر و نرم تر کردند که با نان‌های تیره تر تولید شده به دلیل جیره بندی در طول جنگ‌ها در تضاد بود. این خمیرها زمان کمتری برای تخمیر میبردند و از مواد افزودنی بیشتری استفاده میکردند، اما طعم بسیار کمتری داشتند.
آنها همچنین شروع به استفاده از خمیر و قالب‌های از پیش ساخته شده کردند. میانگین مصرف نان از ۶۰۰ گرم در روز در اوایل دهه ۱۹۰۰ به ۱۷۰ گرم در روز در سال ۱۹۸۶ کاهش یافت.
در سال ۱۹۹۳، پارلمان فرانسه “فرمان نان” را تصویب کرد. فرمان نان، بیان می‌کند که نان‌های تحت عنوان (نان خانگی) باید «کاملاً ورز داده، شکل داده شوند و در محل فروش خود پخته شوند.
این فرمان همچنین دستورالعمل‌های سختگیرانه ای در مورد اینکه، ساخته شدن نان سنتی فرانسوی با استفاده از چه موادی مجاز است و استفاده از خمیر از پیش ساخته شده برای نان باگت‌های سنتی فرانسوی ممنوع است، را اعلام می‌کند.
